IN MEI Vanmorgen ben ik opgestaan afwezig, moe en moedeloos als anders. Buiten voor het raam bloeide de wilde roos.
En in de ochtendstille straat zie ‘k hoe het leven zich herneemt hoe alles langs elkander gaat. Het blijft mij altijd even vreemd.
Omdat mijn hart naar dingen haakt die toch niet te bereiken zijn, omdat het leven mij niet raakt, omdat er telkens weer een pijn
uit elk beminnen overblijft. Wat ik verlang wordt nooit voorgoed bij ’t eigen leven ingelijfd, een eigen weg stroomt ieders bloed.
Vanmorgen ben ik opgestaan afwezig, moe en moedeloos. En buiten voor het raam bloeide de wilde roos. Jan Vermeulen
|
Без сил сегодня утром встал, подавлен, изнурен, как прежде. Лишь благоухал шиповник под окном.
Смотрю, как в утренней тиши, очнувшись ото сна, вновь жизнь по улицам спешит. Но чужда мне она.
Желания приходят вдруг – себе не обмануть – непостоянно все вокруг, у каждого свой путь.
Любви страданья я постиг – ведь то, что сердце ждет, придет, быть может, лишь на миг, навечно не придет …
Без сил сегодня утром встал, подавлен, изнурен. Божественно благоухал шиповник под окном. Рожкова АльбинаМГЛУ (Москва), 3 курс 1 место |